نقاشی

تبرداران برای بروتوس جسد پسرانش را می‌آورند

 

تبرداران برای بروتوس جسد پسرانش را می‌آورند
نگارگر	ژاک لوئی داوید
سال خلق	۱۷۸۹
تکنیک	رنگ روغن
اندازه‌ها	۳۲۳ ×۴۲۲ سانتیمتر
مالک	موزه لوور، پاریس

تبرداران برای بروتوس جسد پسرانش را می‌آورند (به فرانسوی: Les licteurs rapportent à Brutus les corps de ses fils)، اثری است در سبک نئوکلاسیک از ژاک لوئی داوید که در سال ۱۷۸۹ میلادی، با رنگ روغن بر روی کاغذ کانواس خلق شد.

هم‌اکنون این تابلو، تحت مالکیت موزه لوور قرار دارد.

این اثر در زمان خودش جنجال زیادی آفرید. پیش از افتتاح سالن (پاریس)(نمایشگاهرسمی زیر نظر دولت فرانسه)، انقلاب فرانسه آغاز شده بود. مجلس ملی برپا شده و باستیل سقوط کرده بود. دربار نمی‌خواست تبلیغات باعث تحریک مردم شود، بنابراین تمام آثار قبل از نمایش باید بازبینی می‌شدند. پرتره‌ای که داوید از لاوازیه، شیمی‌دان، فیزیک‌دان و عضو فعال ژاکبین‌ها، به همین دلیل توسط مقامات ممنوع شده بود. وقتی روزنامه‌ها گزارش دادند که دولت به تابلوی -تبرداران برای بروتوس جسد پسرانش را می‌آورند- اجازه نمایش نمی‌دهد، مردم خشمگین شدند و دربار مجبور به تسلیم شد و تابلو به کمک دانشجویان هنر در نمایشگاه قرار گرفت.

این نقاشی لوکیوس یونیوس بروتوس یکی از رهبران روم را نشان می‌دهد که عزادار پسرانش است. پسران بروتوس برای براندازی جمهوری و احیای سلطنت تلاش کردند، در نتیجه پدرشان برای حفاظت از جمهوری، دستور مرگ آنها را صادر کرد؛ بنابراین بروتوس قهرمان دفاع از جمهوری بود.

در سمت راست اثر مادر دو دخترش را در آغوش گرفته و خدمتکار سوگوار در گوشه دیده می‌شود. در سمت چپ بروتوس بر روی کلیسموس ‏(en)‏ نشسته، تنها و متفکر. اما میداند بهترین کار را برای کشورش انجام داده است. کل اثر نماد جمهوری خواهان بود و در آن دوران معنای ویژه‌ای داشت.

به کمک سایه روشن بین بروتوس و خانواده اش فاصله ایجاد شده، در حالی که تمام خانواده و حتی خدمتکار بی تاب و سوگوار هستند، بروتوس آرام نشسته است و حتی به جسد بی سر فرزندش نگاه هم نمی‌کند. اما به پاهایش که روی هم قلاب شده نگاه کنید، به انگشتان منقبض پایش. بروتوس چندان هم آرام نیست.

نقاشی

مرگ سقراط (نقاشی)

 

مرگ سقراط (نقاشی)

هنرمند	ژاک لویی داوید
سال	۱۷۸۷
ابعاد	۱۲۹٫۵ cm × ۱۹۶٫۲ cm (۵۱٫۰ in × ۷۷٫۲ in)
مکان	موزه متروپولیتن نیویورک، نیویورک

مرگ سقراط (به فرانسوی: La Mort de Socrate) اثری است از نقاش فرانسوی ژاک لوئی داوید که در سال ۱۷۸۷ میلادی خلق شده‌است.

محتویات

اطلاعات اثر

لوئی داوید تابلوی مرگ سقراط را در سبک نئوکلاسیک و با استفاده از رنگ روغن کشیده‌است. تابلو به ابعاد ۱۲۹٫۵ در ۱۹۶٫۲ سانتی‌متر است. هم‌اکنون این تابلوی هنری، تحت مالکیت موزه متروپولیتن نیویورک قرار دارد.[۱]

شرح نمادها

در میان هیاهوی ناله و فغان شاگردان، سقراط با یک دست جام شوکران را به دست می‌گیرد و با دست دیگر آسمان را نشان می‌دهد.

قرمزی جام می‌تواند اشاره‌ای به مرگ‌آوری (به رنگ خون) جام باشد. همچنین ممکن است به عزم راسخ و آتشین سقراط در نوشیدن شوکران اشاره کند.

دست دیگر سقراط که آسمان را نشان می‌دهد، می‌تواند اشاره‌ای به اعتقاد سقراط به زندگی پس از مرگ و وجود بهشت باشد؛ و همچنین ممکن است اشاره به این سخن سقراط در جریان محاکمه‌اش داشته باشد که او فرمان خدا (آسمان) را به خوشایند مردم آتن ترجیح می‌دهد و جام را برای خدا می‌نوشد.

نقاشی

ناپلئون در حال عبور از آلپ

 

ناپلئون در حال عبور از آلپ

هنرمند	ژاک لوئی داوید
سال	۱۸۰۱
ابعاد	۲۶۱ cm × ۲۲۱ cm (1021⁄3 in × ۸۷ in)
مکان	Château de Malmaison، روی ملمزون

ناپلئون در حال عبور از گذرگاه سنت برنارد، نسخه اصلی (۲۶۱ × ۲۲۱ سانتی‌متر)

ناپلئون در حال عبور از گذرگاه سنت برنارد یا ناپلئون در حال عبور از آلپ (به فرانسوی: Le Premier Consul franchissant les Alpes au col du Grand-Saint-Bernard) اثری است در سبک نئوکلاسیک از ژاک لوئی داوید که در سال ۱۸۰۰ میلادی، با تکنیک رنگ روغن بر روی بوم خلق شد.

محتویات

نسخه‌ها

داوید در طول سال‌های ۱۸۰۱ تا ۱۸۰۳ پنج نسخه از این تابلو را نقاشی کرد[۱] که با یکدیگر تفاوت‌هایی دارند. ردای ناپلئون در نسخهٔ اصلی (۲۶۰ × ۲۲۱ سانتی‌متر) نارنجی است. اسب ابلق (سفید و سیاه) است و تسمهٔ دور شکم اسب قرمز کمرنگ می‌باشد. همچنین چهره ناپلئون نسبتاً جوان نقاشی شده است. امضای آن بدین صورت است: L. DAVID YEAR IX

در نسخهٔ موجود در کاخ شارلوتنبورگ آلمان (۲۶۰ × ۲۲۶ سانتی‌متر) ناپلئون ردایی قرمز رنگ به تن دارد و سوار بر اسبی فندقی است. تسمهٔ زیر شکم اسب خاکستری می‌باشد و خبری از تسمهٔ دور گردن اسب نیست. ناپلئون لبخند نامحسوسی بر لب دارد و رگه‌هایی از برف نیز بر روی زمین دیده می‌شود. این تابلو بدینگونه امضا شده است: L.DAVID YEAR IX

در نخستین نسخهٔ موجود در کاخ ورسای (۲۷۲ × ۲۳۲ سانتی‌متر) اسب خاکستری خالدار است. تسمه زیر شکم اسب نیز آبی می‌باشد. منظره تیره‌تر و ناپلئون عبوس‌تر می‌باشد. این نسخه امضا نشده است.

نسخه کاخ بلودر وین (۲۶۴ × ۲۳۲ سانتی‌متر) تقریباً مشابه نسخه اول کاخ ورسای است با این تفاوات که امضای J.L.DAVID L.ANNO X را بر خود دارد.

در دومین نسخه کاخ ورسای (۲۶۷ × ۲۳۰ سانتی‌متر) اسب سیاه و سفید و تسمه زیر شکمش قرمز است. ردای ناپلئون قرمز-نارنجی و یقه‌اش مشکی است. پوشش دور کمر ناپلئون آبی کمرنگ است. همچنین وی در این تابلو پیرتر دیده می‌شود و موهایش کمتر است. مانند تابلوی شارلوتنبورگ لبخند نامحسوسی بر لب دارد. به نظر می‌آید که این نسخه پس از ۱۸۰۴ تکمیل شده است. امضای L.DAVID بر روی آن وجود دارد.

نگارخانه

• 

  نسخهٔ موجود در کاخ شارلوتنبورگ

• 

  نخستین نسخه کاخ ورسای

• 

  نسخهٔ موجود در کاخ بلورد وین

• 

  نسخهٔ دوم کاخ ورسای

• 

  تابلوی ناپلئون در حال گذر از آلپ (۱۸۵۰) اثر پل دلاروش که تصویری واقع‌گرایانه‌تر از گذر ناپلئون از آلپ را نمایش می‌دهد

• 

  نسخهٔ موجود در بلودره، وین

نقاشی

دوم ماه مه ۱۸۰۸، یک تابلو نقاشی اثر فرانسیسکو گویا نقاش اسپانیایی است که بین سال‌های ۱۸۱۴ تا ۱۸۱۵ و تنها در وقفه‌ای دو ماهه با تابلوی سوم ماه مه ۱۸۰۸ خلق شده‌است.
تابلو، مملوک‌های عضو گارد سواره‌نظام سلطنتی امپراتوری فرانسه را در حال سرکوب مردم مادرید و واکنش مردم و آغاز جنگ خیابانی دو روزه‌ای را به تصویر کشیده‌است.
این اثر اکنون در موزه دل پرادو در مادرید نگه‌داری می‌شود.
نقاش: فرانسیسکو گویا

نقاشی

جودیت و سر هولوفرنس

 

جودیت و سر هولوفرنس

هنرمند	گوستاو کلیمت
سال	۱۹۰۱
گونه	نقاشی رنگ روغن
ابعاد	۸۴ سانتی‌متر × ۴۲ سانتی‌متر (۳۳ in × ۱۷ in)
مکان	گالری کاخ بلودر، وین

جودیت و سَرِ هولوفِرنِس (انگلیسی: Judith and the Head of Holofernes) همچنین با نامِ شناخته شدهٔ جودیتِ اول، یک نقاشی رنگ روغن بر روی بوم اثر نقاش نماد گرای[و ۱] اتریشی گوستاو کلیمت[و ۲] است که در سال ۱۹۰۱ طرح گردید، این نقاشی به تصویر می‌کشد شخصیت‌های کتاب مقدس[و ۳] یهودیان با موضوع جودیت[و ۴] و پیشکش سر بُریدهٔ هولوفِرنِس.[و ۵]

محتویات

داستان جودیت و هولوفرنس

نوشتار(های) وابسته: کتاب جودیت

جودیت بنا بر روایات بیوه زنی زیبا بوده، پس از محاصرهٔ شهری که در آن ساکن هستند و از آنجایی که رُعب و وحشت را از ساکنین مؤمن شهر دور کند، اعلام می‌کند که بنا بر مشیّت خداوند می‌تواند دشمنِ مردم و شهرِ تحتِ محاصره توسط هولوفِرنِس را نابود کند. او پس از نیایش، مخفیانه به اردوگاه دشمن می‌رود و موفق می‌شود سَرِ هولوفِرنِس را در خواب بِبُرَد، با کشته شدن سردار بزرگ به دست یک زن، ارتش وی سراسیمه و آشفته می‌گردد، بدین ترتیب شهر از محاصره نجات می‌یابد.

متن و تأثیرات

کلیمت ایده و طرح این اثر خود را از خاکستر و شالودهٔ اثر مذهبی و کتاب مقدس یهودیان گرفت، دورهٔ تاریخیِ هنر در زمان او و تدوین و تفسیر اصلی آن شکلی تَرجیحی بر ساختِ فیگورها دارد. در واقع بسیاری از نقاشی‌های طرح شده در این زمینه وجود دارد، توصیف قسمت به شیوه‌ای قهرمانانه، به ویژه بیان شجاعت جودیت و ماهیت و فضیلت او، جودیت به نظر می‌رسد به عنوان ابزار اجرای حُکم خداوند می‌باشد اما خشونت از عمل او را نمی‌توان انکار کرد و این عملِ او به طور چشمگیری بیانگر یک سری از کارهای کاراواجو[و ۶] است که او هم تعدادی تصویر از جمله در رابطه با همین جودیت و هولوفِرنِس در کارنامهٔ آثارش دارد[۱]

بُریدن سَرِ هولوفِرنِس توسط جودیت، خشونت آشکار در اثر کاراواجو در قیاس با اثر کلیمت (۱۵۹۸)

همچنین هنرمندان دیگری که با الگوی کتاب مقدس و ماجرای جودیت طرح‌هایی آفریدند می‌توان به آرتمیزیا جنتیلسکی[و ۷] و تروفیم بیگوت[و ۸] اشاره داشت، تکیه بر ماجرای هولوفِرنِس فارغ از جَنبهٔ خشونتِ آن چنان جالبِ توجه بوده که نقاشانی همچون کریستوفانو آلوری[و ۹] فلورانسی و نقاشِ دیگر گوستاو مورو[و ۱۰] نیز عمده شهرتِ خود را به واسطهٔ طراحی نقاشی با همین موضوع به دست آوردند.[۲] نکتهٔ قابل تأمل موضوع عریان بودن جودیت در نقاشی کلیمت می‌باشد، چیزی که حداقل در هیچ‌کدام از آثارِ نقاشان نامبرده با نقاشی مُشابه وجود ندارد، نقاشی و برداشت کلیمت از جودیت همانند نقاشی کاراواجو خِشن نیست، همانگونه که کاراواجو خنجر آختِه را بر گردن هولوفِرنِس قرار داده و خون از شریان‌های او فَوَران کرده، با این همه در اینجا و در نقاشی کلیمت شاهدِ تنها، سَرِ بُریده در دستان جودیت هستیم، کلیمت به عمد هر گونه مرجع و روایت را نادیده می‌گیرد، و کُنستانترهٔ تصویری خود را صرفاً به جودیت اختصاص می‌دهد، به طوری که او سَرِ بریدهٔ هولوفِرنِس را در گوشهٔ پائین در حاشیهٔ سمت راست، در دست گرفته، هیچ اثری از شمشیر خون آلود وجود ندارد، به عنوان این نکتهٔ مُستتر از کلیمت برای بیننده که اگر او قهرمان من است، پس می‌تواند هر سلاحی داشته باشد،

همین‌طور حذف سِلاحی که بی ارتباط با مَشروعیّت سالومه[و ۱۱] نیست،[۳] همان لحظهٔ قبل از قتل، فتنه انگیزی از طرف ژنرال و سَر کَردهٔ نبوکد نصر[و ۱۲] که به نظر می‌رسد در راستای یکی شدن با بخش قطعی و اصلی داستان شکل گرفته[۴] نقاشی جودیتِ اول کلیمت، نشان دهندهٔ یک هماهنگی نمادین و ترکیبی کنجکاوانه با گناه در مقابل نقاشی مُشابه سین[و ۱۳][یادداشت ۱] ، اثر فرانز استوک[و ۱۴] می‌باشد، وسوسهٔ نشان داده شده توسط نقاش آلمانی در برابر مدل جودیت کلیمت، زنی افسونگر با انتخاب وضعیتِ برهنه و بدون لباس و جسم ناپایدار به عنوان قطعهٔ کانونی و مرکزی بوم نقاشی می‌شود، مدل نقاشی استوک با اینکه لباس دارد اما به وضوح سینه‌هایش پیدا است و نقاشی کلیمت در کُل، فاقد لباس و کاملاً برهنه است. در قسمت طراحی چهره، نیروی جذبهٔ چهرهٔ جودیت سرچشمه‌ای است از نزدیکی و استحکام و استقرار پایدار، ارائه شده توسط طرح مُتِعامد خطوط که نشانگرِ طراحی خطوط به شکل عمودی از بدن و تَشابُه افقی در حاشیهٔ پائین است.[۵]

نگارهٔ برگزیدهٔ امروز

 

اخطار ابرها، نام تابلوی رنگ روغن روی بوم اثر وینسلو هومر، نقاش آمریکایی به سال ۱۸۸۵ میلادی است.
اثر ماهی‌گیری در مین را نشان می‌دهد که حین پارو زدن در آب‌های ناآرام به ابرهای طوفانی دور دست خیره شده‌است.
این اثر اکنون در موزه هنرهای زیبای بوستون نگه‌داری می‌شود.
نقاش: وینسلو هومر

نقاشی

پرتره اسب‌سوار شارلکن

پرتره اسب‌سوار شارلکن

هنرمند	تیسین
سال	۱۵۴۸
ابعاد	۳۳۵ cm × ۲۸۳ cm (۱۳۲ in × ۱۱۱ in)
مکان	موزه دل پرادو، مادرید

پرترهٔ اسب‌سوار شارلکن (یا شارلکن در مولبرگ) یک نقاشی رنگ روغن روی بوم اثر هنرمند رنسانس ایتالیایی تیسین است که بین آوریل و سپتامبر ۱۵۴۸ همزمان با حضور هنرمند در دربار آوگسبورگ کشیده شده‌است. این اثر پیروزی قاطعانهٔ امپراتور مقدس روم و پادشاه اسپانیا شارلکن (کارل پنجم) را در نبرد مولبرگ علیه اتحاد امیران پروتستان آلمانی در سال ۱۵۴۷ به تصویر می‌کشد.

تیسین همه عناصر نقاشی از اسب، برگستوانش، و زره سوار را از دقیقاً همان‌گونه که در نبرد حضور داشته‌اند به تصویر کشیده‌است. زره و زین اسب تا به امروز باقی مانده‌اند و در موزه سلاح سلطنتی مادرین نگهداری می‌شوند.^[۱] این اثر به سبب موفقیتش در به نمایش کشیدن قدرت سوار و اسب شناخته می‌شود و بر نقاشی‌های سلطنتی پس از خود تأثیر بسیاری گذارده‌است.

موزه دل پرادوی مادرید این اثر را در سال ۱۸۲۷ به‌دست‌آورد.

نگارخانه

کاری چوبی منقش به ماکسیمیلیان یکم، امپراتور مقدس روم (۱۵۰۸) 

پرتره اسب‌سوار کارل یکم, آنتونی فان دیک، حدود. ۱۶۳۷–۳۸ 

پرتره اسب‌سوار نخستین دوک ولینگتون, فرانسیسکو گویا، ۱۸۱۰ها 

نقاشی های معروف

صخره‌نشین‌ها، یکی از مشهورترین آثار جرج بلوز، نقاش واقع‌گرای آمریکایی است. اثر خیابان‌های نیویورک را در اوایل سده ۲۰ میلادی و سرشار از مهاجران و تازه‌واردان به تصویر کشیده‌است.

نگاره روز

کشیدن تابلوی گروهان نحیف، اثر نیمه‌کارهٔ فرانس هالس که پیتر کوده آن را تمام کرد، ۴ سال به طول انجامید. این اثر اکنون در مالکیت موزه امپراتوری هلند قرار دارد.

نقاشی های معروف

دیدار دانته و ویرژیل از روح پائولو و فرانچسکا در دوزخ، یکی از برجسته‌ترین آثار آری شِفر، نقاش هلندی-فرانسوی است که در آن دیدار دانته و ویرژیل از روح پائولو و فرانچسکا در دوزخ که در کتاب کمدی الهی به شرح آن پرداخته شده‌است را به تصویر می‌کشد.
این اثر اکنون در موزهٔ لوور نگهداری می‌شود.