🎯 زیاد بنویسید
توصیه‌ی پدرم به من این بود:
«زیاد بنویس، زیاد دور بریز و برای چاپ‌شدن نوشته‌ات اصلاً عجله نکن.»
کتاب اولم در حقیقت کتاب سومم بود. من دو کتاب دیگر هم نوشتم، اما آن‌ها را دور انداختم. این رویه من در نوشتن شد.
کتاب گفتگو با بورخس
🎯 یادگیری تکنیک‌های نویسندگی لازم است
الهام‌‌گرفتن خیلی خوب است اما بعد از الهام، نویسنده دیگر به دانستن تکنیک‌های نویسندگی و داستان‌نویسی نیاز دارد؛ در غیراین‌صورت، باید خیلی منتظر بماند.
- لئونارد برنشتاین
🎯 با تندنویسی، آزاد‌نویسی کنید
تندنویسی، گاهی نوشتن بی‌وقفه یا نوشتن آزاد نیز نامیده می‌شود.
همان‌طور که از نامش پیداست این روش حاکی از نوشتن پشت سر هم بدون توقف، دوباره خواندن و ارزیابی کردن است. این یکی از راه‌های عقب نشاندن منتقد درونی و آزادی عمل کامل دادن به الهام‌بخش درونی، برای بهره‌برداری از خلاق‌ترین ایده‌های شماست.
به خودتان اجازه دهید برخی مهملات و هر چه را که به ذهنتان می‌رسد، بنویسید. بعداً از کیفیت بعضی از بخش‌های نوشته‌تان متحیر خواهید شد.
🎯 از واقعیت اطراف‌تان بنویسید
شاید نوشتۀ شما به کسی یاری دهد و راه‌حلی باشد. مجبور نیستید بدانید چگونه؛ اما اگر حقیقت را بنویسید کارتان مانند فانوس دریایی می‌تواند راهنما باشد. فانوس دریایی در گوشه و کنار یک جزیره به دنبال قایقی محتاج نمی‌گردد بلکه سر برافراشته می‌چرخد.
🎯 فقط با نوشتن نویسنده می‌شوید
ما را با این فکر گمراه کرده‌اند که نوشتن یک هنر است و تنها از دست معدود انسان‌های مستعد و خوش‌اقبال برمی‌آید.
راستش این بهانه‌ای بیش نیست، توجیهی برای افراد تنبل، بی‌حال و بی‌انگیزه.
اما واقعیت این است که کلید نویسندۀ بهتری شدن در مولدتر بودن نهفته است.
ساده‌تر بگوییم، کلید نویسندۀ بهتری شدن در خودِ نوشتن است.
🎯 فقط بنویسید
برای یک نویسنده تجربۀ بد معنا ندارد.
برای یک نویسنده همه‌چیز، همه‌چیز مفید و آموزنده است.
- ماریو بارگاس یوسا
🎯 درباره‌ی هر چه می‌خواهید بنویسید
بهترین دستمایۀ داستان‌نویسی شما همان دفترچه یادداشت کوچک و یا ابزار الکترونیکی نوشتاری‌ای است که گفت‌وگوهای درونی‌تان را در آن می‌نویسید و ذخیره می‌کنید.
به‌عبارتی‌دیگر، بهترین دستمایۀ داستانی شما همان تجربیات شخصی شماست.
از این سؤال که چه باید بنویسم نترسید. این سؤال برای اغلب داستان‌نویس‌ها پیش می‌آید. به دفتر یادداشت خود مراجعه کنید و سعی کنید به یاد بیاورید هر کدام از گفت‌وگوهای درونی یا دل نوشته‌های‌تان را بعد از کدام ماجرا نوشته‌اید. یکی را که بیشتر به مذاقتان سازگار است انتخاب کنید و درباره‌اش بنویسید.
🎯 حداقل روزی یک جمله بنویسید
روزها را از دست ندهید، بهتر است روزی حتی یک جمله بنویسید تا اینکه اصلاً چیزی ننویسید. به نوشتنِ حداقل یک جمله در روز عادت کنید! سپس یک پاراگراف و سپس هزار کلمه. این‌چنین است که نویسنده پا به عرصه‌ی هستی می‌گذارد.
- هارت کرین
🎯 توصیف نکنید؛ تصویرسازی کنید
در نوشتن داستان از توصیف مستقیم فاصله بگیرید و به توصیف غیرمستقیم و در عین حال عینی بپردازید. این کار باعث می‌شود تا داستان‌تان بجای توصیفی بودن، تصویری باشد:
«خانهٔ بالای تپه، خانه قشنگی است» در این جمله ما معنی خانه را می‌دانیم اما «قشنگ» یک وصف عینی نیست. خواننده با آنکه معنای «قشنگ» را می‌داند؛ تصویری ندارد. منظور از قشنگی را دقیقا بیان کنید. «خانهٔ قشنگ» یعنی چه جور خانه‌ای؟ اگر نویسنده به جای این جمله، چگونگی قشنگ را بگوید، به داستانی بودن نزدیک‌تر است.
به جمله زیر دقت کنید:
«بالای تپه، خانه‌ای بود به شکل قلعه‌های قدیمی که با سنگ سفید ساخته شده بود.»
می‌توانید آن را کامل‌تر هم بکنید: «صبح ها وقتی آفتاب می‌زد، می درخشید.» یا «از بالای تپهٔ سرسبز و بلند مثل تاج محل بنظر می‌رسید.»
باید هر چیز را طوری تصویر کنید تا از بقیه چیزهای جهان، متمایز و جدا شود و چاره کار این است که به اندکی از «وجه متمایز و خاص» اکتفا کنید.
آیا از میان داستان هایی که خوانده‌اید، صحنه‌ای هست که مدتها در یادتان مانده باشد؟ معمولا صحنه‌های پویا که وجوه متمایز جالبی دارند و محل موقعیت‌ها و ماجراها و کشمکش‌های جذاب واقع می‌شوند، تا مدتها در حافظه خواننده می‌مانند و گاهی یکباره مانند خاطره‌ای خوش، یادآوری می‌شوند. ماندگاری بسیاری از داستان‌ها به خاطر تصویر سازی قدرتمند آن است.
🎯 هرجا و هر‌‌وقت بنویسید
روی نویسنده بودن تمرکز نکنید، فقط‌و‌فقط بنویسید؛ هر روز و هرجا بنویسید؛ چه به‌صورت گزارش و چه جستار و ناداستان و چه به‌صورت داستان؛ فرقی نمی‌کند. اصل، نوشتن است.
- ویلیام فاکنر
منم زیبا